لازم است مطالب اين بخش بيشتر توضيح داده شود، مطالب را به صورت سؤال و جواب مطرح مى سازيم.

سؤال نخست

اگر پيامبران و امامان از غيب آگاهى دارند پس چرا قرآن مجيد در بسيارى از آيات، علم غيب را مختص به خداوند مى داند.

پاسخ

پيش از آن كه به پاسخ بپردازيم بهتر است همه آياتى را كه ممكن است از آنها اختصاص علم غيب به خداوند استفاده شود بياوريم:

1. (قَالَ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنّى أَعلَمُ غَيْبَ السَّموات وَالأَرضِ...).[1]

هنگامى كه فرشتگان به آگاه نبودن خود از «اسماء»[2] اعتراف كردند و آدم(عليه السلام) به دستور خداوند آنان را از«اسماء» آگاه