يك چنين افراد دنياطلبى، نه تنها موقع فرا رسيدن اجل آرزوى تأخير دارند، بلكه هنگامى كه گام در سراى ديگر نهادند و پرده هاى جهل و غفلت از چشم و گوش آنها افتاد، آرزوى بازگشت به دنيا را مى نمايند و چنين مى گويند:

(رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحاً إِنَّا مُوقِنُونَ).[1]

«پروردگارا! ما در اين سرا حقايق را ديديم و شنيديم ما را بازگردان، كار نيك انجام دهيم، و ما اكنون به اين حقايق يقين داريم».

علت اين كه قرآن هنگام دستور انفاق، كلمه «رُزِقْناكُمْ; از آن چه به شما داديم» به كار برده ، اين است كه انفاق كنندگان متوجه گردند در اين كار منّتى بر فقيران ندارند; زيرا آن چه را در اختيار دارند، از آن خود آنها نيست، بلكه مالى است كه خداوند در اختيار آنها گذارده است.

قم ـ جعفر سبحانى

15 تيرماه 1353/15جمادى الاخرى1394