خداوند ظالمان را هدايت نمى كند».

20. (الَّذينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِى سَبيلِ اللّهِ بِأَمْوالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللّهِ وَأُولئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ).

«كسانى كه ايمان آوردند و مهاجرت كردند و با جان و مال خود در راه خدا جهاد كردند، مقامشان نزد خداوند بزرگ تر است و آنان رستگارانند».

21. (يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَة مِنْهُ وَرِضْوان وَجَنَّات لَهُمْ فِيهَا نَعيمٌ مُقيمٌ).

«پروردگار، آنها را به رحمت و خشنودى خود و بهشت هايى كه نعمت هاى جاويدان دارد، بشارت مى دهد».

22.(خَالِدينَ فِيهَا أَبَداً إِنَّ اللّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظيمٌ).

«جاودان در آن جا خواهند بود، در نزد خداوند اجر و مزد بزرگ وجود دارد».

كردار و رفتار هر فردى واكنش ملكات وروحيات خوب و بد اوست، اگر طرز رفتار يك فرد الهى با يك فرد مادى، كاملاً فرق دارد، بدان جهت است كه روحيات و انديشه هاى اين دو نفر كاملاً با هم تفاوت دارد و رفتار و كردار افراد، متجلّى كننده اختلاف عقايد و معتقدات آنان است. فردى بى دريغ خون انسان ها را مى ريزد، در حالى كه ديگرى از كشتن مورى عاجز وناتوان است و اين اختلاف نمودار دوگانگى روحيه هاى آنان است.

از اين بيان روشن مى گردد كه، سرچشمه اصلاحات و ريشه تمام دگرگونى ها، اصلاح باطن و درون است. تا دگرگونى عميقى در بينش درونى فرد پديد نيايد و عقايد و معتقدات او تغيير نكند، هر نوع انديشه اصلاحى نقش بر آب خواهد بود و جز يك دگرگونى سطحى چيزى ديگر نمى تواند باشد. از اين جهت در