و با كمك همسر پيامبر و بذل و بخشش هاى فراوان توانستند عده اى را دور خود جمع كنند و پس از كشتن عده اى از شيعيان و دوستان على(عليه السلام) بصره را پايگاه خود قرار دادند. در اين موقع على(عليه السلام) با لشكر انبوهى در نزديك بصره فرود آمد و هنگامى كه دو سپاه با هم رو به رو شدند على (عليه السلام)سپاه دشمن را با جمله هاى زير مخاطب ساخت:

«آيا بر شما ستم كرده ام و زر و زيور دنيا را به خود و فرزندانم اختصاص داده ام و در اجراى حدود الهى تبعيض قائل شده ام؟» همگى گفتند: نه. سپس فرمود:

«ما لبيعتى تنكث وبيعة غيرى لا تنكث»;

«چرا بيعتى را كه با من كرده بوديد، شكستيد، ولى بيعتى را كه با ديگران داشتيد، محترم شمرديد؟!».

هنگامى كه سخن به اين جا رسيد رو به سپاه خود نمود و فرمود:

«إِنَّ اللّهَ يَقُولُ فِى كِتابِهِ:(وَإِنْ نَكَثُوا أَيْمانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِم...) و در آخر اضافه نمود:

«إنّها لأصحاب هذه الآية وما قوتلوا منذ نزلت».[1]

«اين گروه مصداق اين آيه هستند و اين فرمان آسمانى تا حال اجرا نشده است; يعنى تا روز جمل يا پيمان شكن در كار نبود و يا آن كه با آنان جنگ نشده بود».

نظر ابن عباس در اين آيه

بسيارى از مفسّران از ابن عباس نقل كرده اند كه شأن نزول آيه، رؤساى قريش