پيامبر علاقه مند و رؤوف و مهربان

128.(لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَريصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنينَ رَؤُفٌ رَحيمٌ).

«پيامبرى از خودتان به سوى شما آمد. رنج هاى شما براى او سخت است، به هدايت شما حريص و به مؤمنان رؤوف و رحيم است».

129.(فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِىَ اللّهُ لاَ إِلهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ).

«اگر روى گردانيدند، بگو: خدا براى من كافى است، جز او خدايى نيست، بر او توكل كردم و اوست صاحب عرش بزرگ».

اين دو آيه از نظر برخى از مفسران، آخرين آياتى است كه بر پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله وسلم)نازل شده و به فرمان او در پايان سوره برائت قرار گرفته است. آيه نخست، براى پيامبر چهار ويژگى يادآور مى شود:

1.(رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ): «پيامبرى از خودتان».

2. (عَزِيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ):«رنج هاى شما بر او گران است».

3. (حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ): «به شما علاقه مند است».

4. (بِالْمُؤْمِنينَ رَؤوفٌ رَحِيمٌ): «به افراد با ايمان رؤوف و مهربان است».

اكنون بيان ويژگى هاى چهارگانه: