خوش بينى

61. (وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْر لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنينَ وَرَحْمَةٌ لِلَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَليمٌ).

«برخى از منافقان پيامبر را اذيت مى كنند و مى گويند: او خوش باور است. بگو: اين حالت به نفع شماست به خدا ايمان دارد(به سخنان او گوش فرا مى دهد) و مؤمنان را تصديق مى كند و براى كسانى كه ايمان آورده اند رحمت است، براى اشخاصى كه پيامبر را اذيت مى كنند عذاب دردناك مقرر است».

62. (يَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَكُمْ لِيُرْضُوكُمْ وَاللّهُ وَرَسُولُهُ أَحَقُّ أَنْ يُرْضُوهُ إِنْ كَانُوا مُؤْمِنينَ).

«سوگند به خدا ياد مى كنند كه شما را راضى كنند، اگر ايمان دارند بهتر بود كه خدا و رسول او را راضى كنند».

63. (أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ يُحَادِدِ اللّهَ وَرَسُولَهُ فَأَنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِداً فِيهَا ذلِكَ الْخِزْىُ الْعَظيمُ).

«مگر نمى دانند كه هركس با خدا و پيامبر او مخالفت كند; سزاى او آتش دوزخ است كه هميشه در آن هست و اين خود خوارى بزرگى است».