اين گونه عمل اختصاصى به منافق ندارد

اين حقيقتى است كه اختصاص به منافق ندارد; بلكه منافق به عنوان يك مصداق بارز معرفى شده است. بنابراين هر گروهى كه با انگيزه هاى مادى از دستگاهى حمايت مى كنند، تا آن روز حاضرند قلم و بيان و فعاليت هاى خود را به نفع آن دستگاه به كار ببرند كه منافع خود را در ترويج و ثبات دستگاه احساس كنند، ولى اگر روزى از دستگاه رانده شوند و ريشه هاى حياتى و رگ هاى منافعشان بريده شود، در اين صورت فرشته ملكوتى را هيولايى ترسناك معرفى مى كنند و حداكثر كوشش خود را به كار مى برند كه مردم را به دستگاه بدبين سازند و هر چه زودتر سازمان آن فرو ريزد.

روى اين اساس است كه امام صادق(عليه السلام)به اسحاق بن غالب مى فرمايد:«يا اسحق! كم ترى أهل هذه الآية; به نظر تو چه افرادى مشمول اين آيه(آيه 58) هستند؟». سپس خود حضرت مبادرت به جواب نموده فرمود:«هم أكثر من ثلثي الناس; بيش از دو سوم جمعيت جزء اين دسته هستند».

سالار شهيدان حضرت حسين بن على (عليهما السلام) مى فرمايد:

«الناس عبيد الدنيا والدّين لعق على ألسنتهم، يحوطونه ما درّت به معايشهم. فإذا محّصوا بالبلاء قلّ الديانون;

مردم بنده دنيا هستند، دين روى زبان آنها قرار گرفته است. به آن در زبان تظاهر مى كنند، تا روزى كه زندگى آنان را اداره مى نمايد. وقتى آزموده شدند افراد ديندار بسيار كم است».

پاسخ قرآن به اعتراض منافقان

قرآن به اعتراض آنها دو پاسخ مى دهد: