منافقين مى باشد نه پيامبر گرامى و مقصود اين است كه وضع منافقان و نفاق و دروغ آنان، به قدرى واضح و آشكار است كه آزمايش مختصرى در رفع پرده نفاق آنان كافى است و اگر تو اذن نمى دادى اين مطلب براى تو آشكار مى گشت.

چنان كه ملاحظه مى فرماييد لبه تيز اعتراض متوجه آنهاست كه آنان افراد دروغگو و لاف زنى هستند و تو اى رسول خدا، پرده بر دروغ آنها افكندى و اگر اجازه نمى دادى دروغشان آشكار مى گشت.

اذن ندادن اگر چه مايه جداسازى مؤمن از منافق بود، ولى اين صراف سكه بود، صراف ديگر آن، مصلحت مهم تر داشت، همان طور كه بيان گرديد.

مقصود از جمله (لَقَدِ ابْتَغَوُا الْفِتْنَةَ) در مورد سرگذشت غزوه است كه تفصيل آن در گذشته بيان شد.