وى در مورد انكار وجود خدا سخن ديگرى نيز دارد كه به گمان او اعتقاد به وجود خدا مستلزم نوعى تناقض است كه در فرصت مناسب بايستى مورد ارزيابى قرار گيرد.[1]

اينك به بررسى عناوين مطرح شده در بالا مى پردازيم تا بر استوارى يا نا استوارى مكتب وجودى ها واقف گرديم:

مقصود از تقدّم وجود بر ماهيت چيست؟

يكى از انديشه هاى شايع ميان همه فلسفه هاى اگزيستانسياليسم تقدّم وجود بر ماهيت است ولى مسأله اى كه مطرح مى شود اين است كه مقصود از اين قضيه چيست.

اگر مقصود اين است كه «هيچ چيزى نمى تواند داراى صفات و مشخصاتى باشد مگر اين كه نخست وجود داشته باشد» اين اختصاص به فلاسفه اصالت وجودى ندارد فلاسفه ديگر نيز قائل به آن مى باشند.

ولى به نظر سارتر معنى اين جمله، مطلب فوق نيست وى از جمله مذكور دو معنى را اراده كرده است:

1. ماهيات يا جواهر پايدارى كه به عنوان «مفاهيم» در ذهن خدا باشند و بر هستى مقدم باشند وجود ندارد.

2. ماهيات عينى وجود ندارد، بلكه ماهيات بر حسب علاقه و انتخاب انسان معين مى شوند.[2]