ابهاماتى كه از نظر ما در آن موارد به چشم مى خورد، از ذكر آنها خوددارى نموديم.[1]

گمراهان و عوامل گمراهى آنان

آشنايى با هدايت يافتگان و عوامل هدايت آنان، روشنگر مسئله گمراهان و عوامل گمراهى آنان نيز مى باشد زيرا ضلالت، نقطه مقابل هدايت مى باشد بنابراين هر انديشه و اخلاق و رفتارى كه بر خلاف انديشه و اخلاق و رفتار هدايت يافتگان باشد، عامل ضلالت و گمراهى انسان خواهد بود ولى از آنجا كه در بسيارى از آيات قرآن به طور صريح گمراهان و عوامل گمراهى آنان يادآورى شده است، نمونه هايى از اين آيات را در اين جا يادآور مى شويم:

1. پيوند دوستى با دشمنان خدا

پيوند دوستى با دشمنان خدا و پيامبر، يكى از عوامل گمراهى از راه راست و نوميدى از هدايت خاص الهى مى باشد. قرآن مجيد در اين باره چنين مى گويد:

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوّى وَعَدُوَّكُمْ أَوْلياءَ تُلْقُونَ إِلَيهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِما جاءَكُمْ مِنَ الحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِيّاكُمْ أَنْ تُؤْمِنوا بِاللّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهاداً فِى سَبيلى وَابْتِغاءَ مَرْضاتِى تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِما أَخْفَيْتُمْ وَما أَعْلَنْتُمْ وَمَنْ يَفْعَلْهُ )