طپش قلب و كارهاى مربوط به دستگاه گوارش و غيره).

درباره اين نوع از هدايت به دو آيه بسنده مى كنيم:

الف: وقتى موسى و هارون، فرعون را به پرستش آفريدگار يكتا دعوت نمودند، فرعون به آنان گفت: پروردگار شما كيست؟(قالَ فَمَنْ رَبُّكُما يا مُوسى)، آنان در پاسخ چنين فرمودند:

(رَبّنا الَّذِى أَعطى كُلَّ شَىء خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى)(طه/50).

«پروردگار ما (خدايى كه ما او را مى پرستيم) كسى است كه هستى هر پديده اى را به او اعطا كرده و سپس او را هدايت نموده است».

ب: (سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الأَعْلى * اَلَّذِى خَلَقَ فَسَوّى * وَالَّذِى قَدَّرَ فَهَدى)(اعلى/1ـ3).

«آفريدگار برتر خود را تسبيح كن آن كه (هر موجودى را) آفريد و سپس آن را بياراست و آن كه (هستى هر موجودى را ) اندازه گيرى نمود و آن را (به سوى هدف آفرينش خود) هدايت نمود».

هدايت در آيات ياد شده به پديده اى خاص اختصاص ندارد و هر چيزى كه مخلوق و آفريده خداست(همه موجودات) مشمول آن مى باشد و از اين جهت آن را هدايت تكوينى عام نام نهاديم و معلوم است كه اين هدايت از قلمرو اختيار انسان بيرون است و به هيچ موجودى جز آفريدگار يكتا اسناد داده نمى شود و اصولاً از دايره بحث جبر و اختيار بيرون مى باشد.

2. هدايت فطرى همه انسانها

هدايت فطرى انسان به دو صورت تحقّق مى يابد: