آفتاب را مى گيرد ولى قسمت مهمى از آن همچنان باقى مى ماند.

اين بود حال(مشبه به) يعنى آفتاب، اكنون باز گرديم به وضع(مشبه) يعنى وجود رهبران الهى درحال غيبت اشعه معنوى نامرئى وجود امام (عليه السلام) به عنوانى كه در پشت ابرهاى غيبت نهان است داراى آثار گوناگون قابل ملاحظه اى است كه عليرغم تعطيل مسئله تعليم وتربيت ورهبرى مستقيم، فلسفه وجودى او را آشكار مى سازد.

اين آثار به صورت زير است:

الف ـ پاسدارى آيين خدا

با گذشت زمان وآميختن سليقه ها وافكار شخصى به مسائل مذهبى وگرايشهاى مختلف به سوى برنامه هاى ظاهر فريب مكتبهاى انحرافى، ودراز شدن دست مفسده جويان به سوى مفاهيم آسمانى، اصالت پاره اى ازاين قوانين از دست مى رود ودستخوش تغييرات زيانبخشى مى گردد.

اين آب زلال كه از آسمان وحى نازل شده، با عبور از مغزهاى اين وآن تدريجا تيره وتار گشته، صفاى نخستين خودرا از دست مى دهد.

اين نور پر فروغ با عبور از شيشه هاى ظلمانى افكار تاريك، كم رنگ تر ميگردد.

خلاصه با آرامشها وپيرايشهاى كوته بينانه افراد وافزودن شاخ وبرگهاى تازه به آن چنان مى شود كه گاهى باز شناسى مسائل اصلى، دچار اشكال مى گردد. وبه گفته آن شاعر كه البته همانگونه كه روش وسنت شاعران است درشكل مبالغه آميزى مطرح شد، خطاب به پيامبر كرده مى گويد: