1ـ وجود رهبر مايه بقاى مكتب است

محاسبات عقلى واجتماعى ثابت مى كند كه اعتقاد به وجود چنين امام، در طول مدت،اثر عميقى دراجتماع شيعه داشته است كه اكنون به آن اشاره مى كنيم.

اصولاً جامعه اى كه براى خود تشكيلات وسازمان دارد، براى بقاى تشكيلات وادامه كار سازمانها و افراد، وجود رئيس ضرورى و لازم است.

هرگاه اين رئيس در دل اجتماع باشد، وجود چنين رهبر ومداخله او در رهبرى امت وگردش تشكيلات وسازمانها لازم وضرورى خواهد بود. ولى هرگاه اين رهبر به عللى محبوس وزندانى ويا تبعيد ودور افتاده ويا مريض وبيمار باشد، وجود او در بقاى تشكيلات و گزارش كار، مؤثر مى باشد،مردم به اميد بازگشت آن رهبر دست به دست هم داده فعاليتها و كارهارا ادامه مى دهند.

درطول تاريخ، درميان ملل زنده كه قيام ونهضتهايى داشت، براى اين مطلب گواههاى فراوانى وجود دارد كه نشان مى دهد تا رهبر از زندگى برخور داربود ـ هرچند از نزديك موفق به رهبرى نبود ـ تشكيلات گروه هاباقى وپايدار بود، اما لحظه اى كه حيات وزندگى او به پايان رسيد، تفرقه ودودستگى تشتت قوا ونيرو، پراكندگى ونابسامانى درميان جمعيت حكمفرما گرديد.

بهترين گواه براينكه وجود رهبر، حافظ نظام ونگاهدارنده مكتب ومايه تشكل پيروان است، سرگذشت نبرد، «اُحد» مى باشد، درجنگ احد بطور اشتباه ويا از روى غرضورزى ندايى در قلب لشگر بلند شد كه:«ألا قد قتل محمّد» محمد كشته شد.

اين خبر ناگوار موقعى درميان مسلمانان منتشر شد كه آنان گرما گرم مشغول دفاع از تجاوز دشمن وتعدى مهاجمان بودند وقتى براى مسلمانان، مرگ رهبر