فصل سيزدهم

حضرت مهدى (عليه السلام)

دوازدهمين اختر آسمان ولايت حضرت مهدى (عليه السلام) دردوران خلافت مهتدى عباسى، درنيمه شعبان سال 255 هجرى، روز جمعه به هنگام طلوع فجر متولدشد، وجهان رابانور خود روشن نمود وبارقه اميد در دل مستضعفان جهان و پيروان اهل بيت ( (عليهم السلام) ) درخشيد.نام او محمد وكنيه اش ابو القاسم است. از آنجا كه حكومتهاى خود كامه آن زمان، تولد او را بر خلاف مصالح خود تشخيص داده بودند، با مراقبتهاى كامل مواظب بودندكه اين فرزند ديده به جهان نگشايد واگر هم ديده به جهان گشود، اورا نابود سازند.از اين جهت او، پس از شهادت پدر ارجمندش امام حسن عسكرى (عليه السلام) كه امامت در وجود آن حضرت مستقر شد به امر خدا غيبت انتخاب كرد و جز با نايبان خاص خود با كسى تماس نمى گرفت مگر در موارد استثنايى.

پدر ارجمند او درسال 260 هجرى، درگذشت واز همان زمان، نخستين غيبت امام به نام «غيبت صغرى» آغاز شد واين غيبت تا سال 329 هجرى، يعنى شصت ونه سال ادامه داشت وازآن سال «غيبت كبرى» آغاز شد، تا وقتى كه خدا بخواهد از پس پرده غيبت بيرون خواهد آمد وحكومت جهانى الهى را تحقق خواهد بخشيد وبه آرمانهاى تمام پيامبران تجسم خواهد داد.

مقصود از غيبت صغرى اين است كه همه شيعيان وعلاقمندان آن حضرت