چنين تصور مى كردند كه خليفه اى ويا مدعى خلافتى به وسيله مدعى ديگرى كشته شده است.

صلح امام مجتبى (عليه السلام) اين فرصت را به مردم داد تا پرده از چهره طاغيان برداشته شود و آنان را آنچنان كه هستند بشناسند. اتفاقاً در طول حكومت نخستين حاكم اموى(معاويه) روشن شد كه حكومت براى آنان هدف است ونه وسيله ترويج اسلام، واصولاً آنچه كه براى آنان مطرح نيست اسلام ورسالت الهى است.

در پرتو تدبير امام مجتبى (عليه السلام) وروشن شدن واقعيت اين گروه، برادر وى امام حسين (عليه السلام) موفق شد آن انقلاب بزرگ را پديد آورد و با شهادت خود بار ديگر اين حزب رسوا را رسواتر سازد و خشم توده ونفرت آنان را بر ضد حزب حاكم برانگيزد.

متن پيمان صلح

متن پيمان صلح امام حسن (عليه السلام) نمودارى از كوششهاى وى در تأمين هدفها وآرمانهاى مقدس اسلام است. هرگاه يك فرد باريك بين، يكايك مواد صلح نامه را مورد بررسى قرار دهد به روشنى داورى مى كند كه امام در آن شرايط خاص ازاين طريق خواسته است آرمان هاى مقدس اسلام را حفظ كند. اينك مواد پيمان:

1: حسن بن على (عليه السلام) حكومت وزمامدارى را به معاويه واگذار كند، البتّه با اين شرط كه معاويه طبق قرآن و روش پيامبر عمل كند.

2: پس از درگذشت معاويه، خلافت ازآن حسن بن على (عليه السلام) است واگر براى او حادثه اى پيش بيايد، خلافت ازآن حسين بن على (عليه السلام) مى باشد ومعاويه حق ندارد براى خود جانشين معيّن كند.

3: بدعت ناسزا گفتن واهانت به امير مؤمنان على (عليه السلام) چه در حال نماز وچه در غير آن حال، بايد ممنوع شود واز او جز به نيكى يادى نگردد.