پوشش زنان رابه باد مسخره گرفته ودراين مورد آنچه نبايد بگويند، گفته اند، ولى زنان عاقل وخردمند، مى دانند كه اين شعارها يك نوع دعوت به هرزه گرايى وبى بند و بارى است، وآنچه براى آنان هدف نيست، تكامل روحى ومعنوى زن است.

ما در تاريخ اسلام، زنان آگاهى داريم كه از رسول خدا وپيشوايان معصوم، حديث آموخته اند و در كتابهاى رجال اسامى آنها ثبت شده است[1].

در طول تاريخ درميان زنان پاكدامن سخنورانى بودند كه تاريخ، خصوصيات ومتون سخنرانيهاى آنان را ضبط كرده و ابن طيفور، متوفاى 303، كتابى دراين باره به نام «بلاغات النساء» نگاشته است، واخيراً «عمر رضا كحّالة» دانشمند عرب، كتابى به نام«أعلام النساء» نگاشته كه قسمت اعظم آنهارا زنان مسلمان عفيف وپاكدامن تشكيل مى دهند.

ودر زبان فارسى نيزكتابهايى درباره زنان با شخصيت اسلامى نوشته شده كه هركدام مى تواند تاريخچه زن را در طول چهارده قرن براى ما روشن سازد[2].

درگذشت زهـــرا (عليها السلام)

سرانجام دخت گرامى پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) در سن 18 سالگى درسال يازدهم هجرت، هفتاد و پنج، يا نود وپنج روز پس از درگذشت پدرش، پس از بيمارى ممتد كه معلول بى مهر يهاى امت، وتجاوز گروهى از دنيا طلبان به خانه او بود، جان به جان آفرين سپرد و به تعبير امام صادق (عليه السلام) جام شهادت نوشيد.

انسان هرچند بخواهد بر بى مهريها وستمگريهاى امت اسلامى بر فرزندان پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) پرده پوشى كند، امانمى تواند مظلوميت يگانه يادگار پيامبر را فراموش