روايت چهارم:

علامه سيد على همدانى- از علماى اهل سنت- از عتبة بن ازهرى از يحيى بن عقيل روايت مىكند و مىگويد شنيدم كه على عليه السلام مىفرمود:

«رسول خدا فرمود خداوند به من فرمان داده كه تو را به زوجيت فاطمه عليها السلام درآورم در مقابل خمس دينار و يا ربع آن (عتبه در يكى از اين دو شك دارد) پس هركس كه بر زمين راه برود در حالىكه بغض تو را در دنيا داشته باشد دنيا بر او حرام است و راه رفتن او نيز حرام است». [1]

روايت پنجم:

كالصفورى شافعى بغدادى در نزهة المجالس [2] و در المحاسن المجتمعة [3] و ابو يوسف دمشقى در كتاب اخبار الدول و آثار الاول [4] و دهلوى در تجهيز الجيش [5] همگى روايت كردهاند كه صداق و مهريه آن حضرت حق شفاعت در امت پدرش قرار داده شده است.

اين يعنى ولايت آن حضرت بر اين امت، زيرا شفاعت همه امت لازمهاش اين است كه شفيع يك نحوه ارتباطى بين امت و كسى كه در نزد او شفاعت مىشود داشته باشد، زيرا شفاعت در واقع اين است كه شفيع

[1] . مودّة ذوى القربى، ص 92؛ احقاق الحقّ، ج 10، ص 368.

[2] . نزهة المجالس، ج 2، ص 225.

[3] . المحاسن المجتمعه، ص 194.

[4] . اخبار الدول و آثار الاول، ص 88، بغداد.

[5] . تجهيز الجيش، ص 102.