رسول خدا در فدك بودند و بدان رسيدگى مىكردند، اما در زمان ابو بكر او وكلاى آن حضرت را از آنجا اخراج كرد، پس آن حضرت پيش ابو بكر رفت و درخواست كرد كه فدك را به او بازگرداند، ابو بكر به آن حضرت گفت: شاهدى سياه يا قرمز بياور (يعنى هركس كه شاهد باشد) تا شهادت دهند پس آن حضرت، امير المؤمنين و ام ايمن را به عنوان شاهد آورد و آن دو در مورد فدك شهادت و گواهى دادند، ابو بكر نوشت كه ديگر كسى تعرض به فدك نكند. فاطمه عليها السلام در حالىكه مكتوبه ابو بكر را در دست داشت از مجلس ابو بكر خارج شد، عمر آن حضرت را در بين راه ديد گفت: اين چهچيزى است كه به همراه دارى اى دختر محمد! فرمود:

نوشتهاى است كه پسر ابو قحافه (ابو بكر) براى من نوشته است. عمر گفت:

آن را به من نشان بده. آن حضرت امتناع فرمود، عمر آن را از دست آن حضرت به زور گرفت و به آن نگاهى انداخت و نوشته آن را محو كرد و بعد آن را پاره نمود و گفت: اين چيزى است كه پدر تو قرار داد تا تو ريسمان بندگى بر گردن ما بيندازى.

سپس مهدى عباسى به امام گفت: اى ابو الحسن اندازه حدود آن را براى من معين كن. امام فرمود: از يك طرف كوه احد، از طرف ديگر، عريش مصر و از سوى سوم، دريا و از جانب چهارم دومة الجندل. مهدى گفت: همه اينها به شما تعلق دارد؟ امام فرمود: بله اى امير المؤمنين همه اينها را رسول خدا بدون جنگ از ساكنانش گرفته و فتح نموده است. مهدى گفت:

بسيار زياد است در آن تجديد نظر نماى. [1]

[1] . كافى، ج 1، ص 543؛ تهذيب، ج 4، ص 199؛ وسائل الشيعه باب انفال، باب اول، حديث 5.