حضرت فرمود:

«يا فاطمة إنّ اللّه عز و جل يغضب لغضبك و يرضى لرضاك». [1]

اين حديث شريف از جمله احاديثى است كه (علاوه بر آيه تطهير) در مورد اثبات مقام عصمت آن حضرت استفاده مىگردد.

بنابراين، حديث شريف غضب و رضايت فاطمه عليها السلام دلالت مىكند بر رضايت و غضب خداوند؛ به عبارت ديگر، غضب و رضايت فاطمه فرع بر رضايت و غضب الهى است و بنابراين به دليل إنّى (از علت به معلول پىبردن) عصمت آن حضرت روشن مىگردد.

زيرا رضايت و غضب انسان، رضايت و غضب الهى نمىگردد مگر در صورتى كه اين شخص معصوم و برى از هرعيبى باشد و همه زشتىها و پليدىها از او محال باشد تا رضايت و غضب او در حدّ رضايت و غضب الهى باشد و نايل شدن فاطمه زهرا به چنين مقامى بهترين دليل بر عصمت و طهارت و به طريق اولى حجّيت آن حضرت است. همانطوركه اين حديث شريف دلالت بر پذيرش ولايت آن حضرت و وجوب اطاعتش بر همه مخلوقات دارد تا رضايت و خشنودى او حاصل گردد كه اگر چنين شود رضايت الهى نيز حاصل مىگردد و غضب الهى دور مىگردد كه اين مقام رفيع فقط براى كسى بهدست مىآيد كه به مقام حجيت و پاكى از همه پليدىها و زشتىها رسيده باشد.

استدلال ديگرى كه مىتوان در اين مقام بيان داشت اين است كه تعبير پيامبر اكرم در مورد فاطمه زهرا عليها السلام اشاره به واقعيت و ماهيت حجّيت در

[1] . ذخائر العقبى، 39.