34. احكام وصيت

(مسأله 2311) وصيت به يكى از سه صورت انجام مى گيرد:

1ـ انسان سفارش كند بعد از مرگش براى او كارهائى انجام دهند.

2ـ بگويد بعد از مرگش چيزى از مال او ملك كسى باشد.

3ـ براى اولاد خود و كسانى كه اختيار آنان با اوست قيّم و سرپرست معين كند.

(مسأله 2312) كسى كه مى خواهد وصيت كند با اشاره اى كه مقصودش را بفهماند مى تواند وصيت كند اگرچه لال نباشد.

(مسأله 2313) اگر نوشته اى به امضاء يا مهر ميّت ببينند چنانچه مقصود او را بفهماند و معلوم باشدكه براى وصيت كردن نوشته، بايد مطابق آن عمل كنند.

(مسأله 2314) كسى كه وصيت مى كند بايد عاقل و بالغ باشد و از روى اختيار وصيت كند و نيز سفيه و يا از طرف حاكم شرع در تصرف در اموال ممنوع نباشد.

(مسأله 2315) كسى كه به قصد خودكشى خود را از نقطه بلندى پرت كند يا سمى بخورد و يقين به مردن او پيدا شود، اگر وصيت كند كه مقدارى از مال او را به مصرفى برسانند صحيح نيست. ولى اگر قبلا وصيت كند، سپس اين كار از او سر زند، وصيت او نافذ است.

(مسأله 2316) اگر انسان وصيت كند كه چيزى به كسى بدهند، در صورتى آن كس آن چيز را مالك مى شود كه آن را ردّ نكند.

(مسأله 2317) كسى كه نشانه هاى مرگ را در خود مى بيند، اگر نماز و روزه قضا دارد، بايد