مى باشد و همچنين اگر كسى از ديگرى مثلاً ده من گندم و ده تومان پول طلبكار باشد و انسان بگويد من ضامن يكى از دو طلب تو هستم و معين نكند كه ضامن گندم است، يا ضامن پول صحيح نيست.

(مسأله 1944) اگر طلبكار ذمّه ضامن را ابراء كند ضامن نمى تواند از بدهكار چيزى بگيرد و اگر مقدارى از آن را ابراء كند نمى تواند آن مقدار را مطالبه نمايد.

(مسأله 1945) اگر انسان ضامن شود كه بدهى كسى را بدهد; نمى تواند از ضامن شدن خود برگردد.

(مسأله 1946) هر گاه ضامن و طلبكار شرط كنند كه هر وقت بخواهند مى توانند قرارداد ضمان را فسخ كنند چنين شرطى اشكال دارد.

(مسأله 1947) هر گاه انسان در موقع ضامن شدن، بتواند طلب طلبكار را بدهد ولى بعداً فقير شود، طلبكار نمى تواند ضامن بودن او را به هم زند و طلب خود را از بدهكار اول مطالبه نمايد.

(مسأله 1948) اگر انسان در موقعى كه ضامن مى شود، نتواند طلب طلبكار را بدهد و طلبكار در آن وقت نداند و بعد ملتفت شود; مى تواند ضامن بودن او را به هم بزند.

(مسأله 1949) اگر كسى بدون اجازه بدهكار ضامن شود كه بدهى او را بدهد، نمى تواند چيزى از او بگيرد.

(مسأله 1950) اگر كسى با اجازه بدهكار ضامن شود كه بدهى او را بدهد; پس از پرداختن مى تواند مقدارى را كه پرداخته از او مطالبه نمايد، ولى اگر به جاى جنسى كه بدهكار بوده جنس ديگرى به طلبكار او بدهد، نمى تواند چيزى را كه داده از او مطالبه نمايد، مثلاً اگر ده من گندم بدهكار باشد و ضامن ده من برنج بدهد، نمى تواند برنج را از او مطالبه نمايد، اما اگر خودش راضى شود كه برنج بدهد اشكال ندارد.