قًد قامَتِ الصَّلاةُ، يعنى نماز برپا شده است. لا اِلَهَ اِلاَّ اللّهُ، يعنى خدايى جز اللّه نيست.

(مسأله 777) بين جمله هاى اذان و اقامه بايد خيلى فاصله نشود و اگر بين آنها بيشتر از معمول فاصله بيندازد، بايد دوباره آن را از سر بگيرد.

(مسأله 778) در پنج نماز اذان ساقط مى شود:

اول، نماز عصر روز جمعه.

دوم، نماز عصر روز عرفه كه روز نهم ذى حجه است.

سوم، نماز عشاى شب عيد قربان، براى كسى كه در مشعر الحرام باشد.

چهارم، نماز عصر و عشاى زن مستحاضه.

پنجم، نماز عصر و عشاى كسى كه نمى تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند. بلكه در هر موردى كه دو نماز را باهم مى خوانند، اذان براى نماز دوم ساقط است، مادامى كه فاصله ميان آن دو زياد نباشد، و فاصله شدن تعقيب و نافله ضرر ندارد.

(مسأله 779) اگر براى نماز جماعتى اذان و اقامه گفته باشند، كسى كه با آن جماعت نماز مى خواند، نبايد براى نماز خود اذان و اقامه بگويد.

(مسأله 780) اگر براى خواندن نماز جماعت به مسجد رود و ببيند جماعت تمام شده، تا وقتى كه صف ها به هم نخورده و جمعيت متفرق نشده، اذان و اقامه ساقط است با شرائطى كه در مسأله بعد مى آيد.

(مسأله 781) در جايى كه عده اى مشغول نماز جماعتند، يا نماز آنان تازه تمام شده و صف ها به هم نخورده است، اگر انسان بخواهد فرادى يا با جماعت ديگرى كه برپا مى شود نماز بخواند، با سه شرط اذان و اقامه از او ساقط مى شود:

اول، آنكه براى آن نماز، اذان و اقامه گفته باشند.

دوم، آنكه نماز جماعت باطل نباشد.

سوم، آنكه نماز او و نماز جماعت در يك مكان باشد. پس اگر نماز جماعت ، داخل مسجد باشد و او بخواهد در بام مسجد نماز بخواند، مستحب است اذان و اقامه بگويد.

(مسأله 782) اگر در شرط دوم از شرط هايى كه در مسأله پيش گفته شد شك كند، يعنى شك كند كه نماز جماعت صحيح بوده يا نه، اذان و اقامه از او ساقط است ولى اگر در يكى از دو شرط ديگر شك كند رجاءً اذان و اقامه بگويد.