بايد بنابر احتياط واجب، آب بكشد.

(مسأله 183) اگر گرد و خاك نجس بر لباس و فرش و مانند اينها بنشيند، چنانچه آنها خشك باشند، نجس نمى شوند و كافى است كه تكان داده شوند و اگر آنها تر باشند بايد محل نشستن گرد و خاك را آب بكشند.

10. استبراء حيوان نجاست خوار

(مسأله 184) بول و غائط حيوانى كه به خوردن نجاست انسان عادت كرده، نجس است، و اگر بخواهند پاك شود، بايد آن را استبراء كنند; يعنى تا مدتى كه بعد از آن مدت ديگر نجاست خوار به آن نگويند، نگذارند نجاست بخورد و غذاى پاك به آن بدهند و بنابر احتياط واجب بايد شتر نجاست خوار را چهل روز و گاو را بيست روز و گوسفند را ده روز و مرغابى را هفت يا پنج روز و مرغ خانگى را سه روز از خوردن نجاست جلوگيرى كنند و غذاى پاك به آنها بدهند و در حيوانات ديگر به همين اندازه كه نام حيوان نجاست خوار از آن برداشته شود كافى است و اين احكام مخصوص مدفوع انسان است و اگر مرغ و يا حيوان ديگر از نجاسات ديگر بخورند، بول و مدفوع و گوشت آنها حرام نمى شود.

11. غايب شدن مسلمان

(مسأله 185) اگر بدن يا لباس مسلمان يا چيز ديگرى مانند ظرفى كه در اختيار او است، نجس شود و آن مسلمان غايب گردد; اگر انسان احتمال بدهد كه آن چيز را آب كشيده يا به واسطه آن كه مثلا آن چيز در آب جارى افتاده، پاك شده است; اجتناب از آن لازم نيست; به شرط اين كه از چيزهايى باشد كه طهارت در آن شرط است مانند لباسى كه در آن نماز مى خواند و يا ظرفى كه در آن غذا مى خورد.

(مسأله 186) اگر خود انسان يقين كند كه چيزى كه نجس بوده پاك شده است، يا يك نفر عادل به پاك شدن آن خبر دهد، آن چيز پاك است. اگر كسى كه چيز نجس در اختيار او است بگويد آن چيز پاك شده; يا مسلمانى چيز نجس را آب كشيده باشد، اگرچه معلوم نباشد