(مسأله 56) در چهار جا تخلى حرام است:

اول در كوچه هاى بن بست.

دوم در ملك كسى كه اجازه تخلى نداده است.

سوم در جائى كه براى عده مخصوصى وقف شده است مثل بعضى از مدرسه ها.

چهارم روى قبر مؤمنين . و همچنين هر جايى كه تخلى در آن نوعى بى احترامى به مقدسات باشد.

(مسأله 57) در سه صورت مخرج غائط فقط با آب پاك مى شود:

اول آنكه با غائط نجاست ديگرى مثل خون بيرون آمده باشد.

دوم آنكه نجاستى از خارج به مخرج غائط رسيده باشد.

سوم آنكه اطراف مخرج بيشتر از مقدار معمول آلوده شده باشد، و در غير اين سه صورت مى شود مخرج را با آب شست و يا به شيوه اى كه بعداً گفته مى شود با پارچه و سنگ و مانند اينها پاك كرد، اگرچه شستن با آب بهتر است.

(مسأله 58) مخرج بول با غير آب پاك نمى شود. و با آب قليل بايد دو مرتبه شست ولى اگر با شيلنگ متصل به كرّ بشويد يك مرتبه كافى است.

(مسأله 59) اگر مخرج غائط را با آب بشويند، بايد چيزى از غائط در آن نماند، ولى باقى ماندن رنگ و بوى آن مانعى ندارد، و اگر در دفعه اول طورى شسته شود كه ذره اى از غائط در آن نماند، دوباره شستن لازم نيست.

(مسأله 60) هرگاه با سنگ و كاغذ و مانند اينها غائط را از مخرج برطرف كند مى تواند با آن نماز بخواند. و ذرات كوچكى كه جز با آب پاك نمى شود، ضرر ندارد ولى پاك شدن محل در صورت وجود ذرات نجس، نياز به شستن با آب دارد.

(مسأله 61) اگر شك كند كه مخرج را تطهير كرده يا نه، بايد خود را تطهير نمايد. اگرچه هميشه بعد از بول يا غائط فوراً تطهير مى كرده، ولى اگر بعد از نماز شك كند كه قبل از نماز، مخرج را تطهير كرده يا نه، نمازى كه خوانده صحيح است، ولى براى نمازهاى بعد بايد تطهير كند.