ايالات متحده آمريكا ميليون‌ها دلار براى كارهاى اطّلاعاتى و گردآورى اخبار و فرستادن بالون‌ها به فضا و مراقبت راديوها و رشوه دادن به بيگانگان براى كسب اخبار و عكس‌بردارى از قلمرو دولت‌هاى كمونيستى و تنظيم گشت‌هاى فضايى براى جاسوسى، شناسايى و كشف كدها و رمزهاى ويژۀ ديگر دولت‌ها هزينه مى‌كند. [1]

بنابراين، ضرورت داردكه همۀ دولت‌ها همانند ديگر مؤسّسات مهم‌خود، براى اطّلاعات نيز سازمانى داشته باشند. بيش‌تر كشورها به تشكيل چنين سازمانى اهتمام مى‌ورزند و امكانات لازم را بدان اختصاص مى‌دهند و به منظور نيرومندى كامل اين سازمان‌ها در جهت اهدافشان، پيوسته آن‌ها را بازسازى مى‌كنند. سازمان‌هاى اطّلاعاتى با سياست و اهداف دولت متبوع خود مرتبطند و مسؤوليت‌ها و وظايفى كه بر عهدۀ اين سازمان‌ها گذاشته مى‌شود، با توجّه به موقعيّت هر دولت و روابط آن با اعضاى جامعۀ بين‌المللى تفاوت مى‌كند. [2]

در بيش‌تر موارد دولت‌ها و نيروهاى مسلح آن‌ها بهترين امكانات انسانى و مادى خود را به تقويت دستگاه‌هاى اطّلاعاتى اختصاص مى‌دهند. زيرا اين‌ها به منزلۀ چشم بينايى هستند كه همه وقت و در همۀ جهات، دشمن و يا دشمنان احتمالى را زير نظر مى‌گيرند و همچنين به منزلۀ يك تشكيلات فكرى هستند كه مواضع نيك و بد و دور و نزديك را تحليل مى‌كنند و براى اتخاذ هرگونه تصميمى به مسؤولان امر تقديم مى‌دارند. [3]

مطلب چهارم: گسترۀ اطّلاعات

اختراعات نوين و تحوّل وسائل نقليه و ارتباطات، دامنۀ فعّاليت دستگاه‌هاى اطّلاعاتى را نسبت به گذشته گسترده‌تر ساخته است. سازمان اطّلاعات در اصل، يك سازمان نظامى بود كه قبل از جنگ به شناسايى مى‌پرداخت. امّا پس از جنگ‌هاى اوّل و دوم جهانى؛ همۀ زمينه‌هاى زندگى را در برگرفت، زيرا به دنبال اختراعات نوين،