همين طور رسول خدا (ص) به كار اطّلاعات شناسايى اهميّت مىداد. آن حضرت براى شناخت اخبار هر منطقهاى از ساكنان همان جا و نيز كسانى كه با كوره راهها و گردنهها بيشترين آشنايى را داشتند، استفاده مىكرد. او پيش از آغاز جنگ، شورايى كه امروزه شوراى جنگ ناميده مىشود، تشكيل مىداد و در آن به گفتار كارشناسان جنگ و آشنايان به مسائل اطّلاعاتى گوش فرا مىداد. [2]
در روزگار جديد مىبينيم كه دولتها به اطّلاعات شناسايى اعم از هوايى، دريايى يا زمينى به وسيلۀ ماهوارهها، هواپيماها، كشتىها و وسايل مدرن-به منظور دستيابى به اخبار ديگر كشورها-اهميّت بسيار مىدهند.
شاخۀ چهارم: اهميّت اطّلاعات در نزد مسلمانان
مسلمانان در حفظ اسرار سپاه اسلامى بهشدت حريص بودند، بهطورى كه در اين راه جان مىباختند. عبدالله بن حَذافة به دست روميان اسير شد. هنگامى كه نزد پادشاه روم حاضر گرديد، در برابرش خم نشد و به او اعتنا نكرد. پادشاه تلاش كرد كه وى را از اسلام برگرداند، اما عبداللّه به تمسخر او پرداخت. آنگاه پادشاه از او خواست، اسرار مسلمانان را فاش كند و به اين وسيله از مرگ حتمى برهد، اما عبدالله پاسخ داد:
«شهادت چهقدر گوارا است، من هرگز خيانت نمىكنم»
پادشاه فرمان داد، او را به جايگاه كسانى كه در آستانۀ قتل بودند، ببرند. آنگاه فرمان داد، تيراندازان براى ترسانيدنش وى را از نزديك نشانه بگيرند، ولى او در حالى كه خود را در آستانۀ مرگ مىديد، متبسّم بود. پادشاه كه چنين ديد به شگفت آمد و فرمان داد، به احترام او، بندهايش را بگشايند؛ و از اينجا به رمز پيروزىهاى بىامان مسلمانان پى برد. [3]
تركها [4]در روزگار هشام بن عبدالملك شهر بَرذَعه از توابع آذربايجان را بهطور كامل
[1] -همان، ص 211.
[2] -سعيد حوى، الرسول، دو جزء، دارالكتب العلميه، چاپ سوم، بيروت 1394 ه/1974 م، ج 1، ص 254-261.
[3] -احمد شلبى، الجهاد و النظم، ص 116.
[4]- ترك: اصطلاحى است كه در مفهوم وسيعش بر مردمى كه در تركيه، روسيۀ شوروى، تركستان، چين و شرقايران به زبان تركى سخن مىگويند، اطلاق مىشود. شمار ساكنان اين نواحى كه به زبان تركى سخن مىگويند به 25000000 نفر مىرسد. گمان قوىتر اين است كه تركهاى اصلى، ابتدا در جنوب سيبرى و تركستان مىزيستند و آنگاه در جنوب و غرب گسترده شدند و امپراتورىهاى چندى در آسيا مثل امپراتورى تركان سلجوقى وتركان عثمانى پديد آوردند. تركان سلجوقى (قرن دهم) در ايران ظهور كردند و با پيروزى بر امپراتور بيزانس در مَلاذْ گَرد (1701) امپراتورى نيرومندى را تشكيل دادند كه در قرن دوازدهم سقوط كرد. تاتارها دولتهاى كوچك باقيمانده از تركها را از ميان برداشتند، اما تركان عثمانى به رهبرى عثمان اوّل (قرن چهاردهم) امپراتورى گستردۀ عثمانى را تشكيل دادند. ملّت تركيه جديد به تركان عثمانى مشهورند. (ر. ك: محمد شفيق غربال، الموسوعة العربية الميسره، ص 504-505.)