مى‌آوردند. از آن پس فرماندهان نظامى، همچون پيامبر (ص) و خلفا، به نيروهاى اطّلاعاتى اهميّت مى‌دادند، به‌طورى كه اين نيروها جز به مقتضاى ضرورت يكديگر را نمى‌شناختند.

شاخۀ سوم: اطّلاعات شناسايى [1]

اعزام دسته‌هاى اطّلاعاتى تنها به منظور جنگ نيست، بلكه گاهى به منظور آگاهى از اخبار دشمن و پى بردن به مقاصد اوست؛ كه در اين صورت نفوذ يك نفر به درون دشمن بهتر از نفوذ سه نفر است. گاه هدف از فرستادن دستۀ اطّلاعاتى اين است كه يكى از آنان خبر بياورد و ديگرى ميان دشمن بماند تا بداند كه پس از جدا شدن اوّلى چه تصميمى مى‌گيرند و اين كار به وسيلۀ دو نفر انجام مى‌شود. گاه هدف از اعزام نيروهاى اطّلاعاتى، پيكار يا ترور است و اين مقصود به وسيلۀ سه نفر يا بيش‌تر حاصل مى‌گردد. از اين رو، تصميم‌گيرى دراين‌باره با فرماندهان اسلامى است كه مى‌توانند به صلاحديد خودشان عمل كنند. [2]همان طور كه رسول خدا (ص) در قتل كعب بن اشرف [3]و ابن ابوالحقيق [4]رفتار كرد.

اطّلاعات شناسايى از ضرورى‌ترين كارهاى سپاه مهاجم به هنگام فرود آمدن در سرزمين دشمن است؛ از اين رو بايد برخى از نيروهاى اطّلاعاتى‌اش را جلوتر بفرستد تا