«اسناد مصر قديم نشان مى‌دهد كه آنان در زمينۀ كارهاى اطّلاعاتى اقدام‌هاى برجسته‌اى داشته‌اند. در سال‌هاى ميان 3600 تا 3400 پيش از ميلاد، يكى از افسران اطّلاعاتى مصر قديم، به نام «توت» ، موفق گرديد دويست تن از لشكريان مسلح را درون كيسه‌هاى گندم، كه با كشتى حمل مى‌شد، به درون شهر محاصره شدۀ يافا بفرستد. هنگامى كه كشتى در بندر پهلو گرفت لشكريان بيرون آمده بر شهر تسلّط يافتند و سپس آن را به سپاه مصر، كه در اطراف، مراقب بود، تحويل دادند. چنانچه تلاش عناصر اطّلاعاتى كه درون كيسه‌هاى گندم به شهر رفتند نبود، سپاهيان مصرى قدرت ورود به يافا را نداشتند.» [1]

گفته‌هاى حور محب، يكى از رهبران گذشتۀ مصر، خطاب به سينوهه، طبيب مصرى - پس از بازگشت به اورشليم از جنگى كه براى تنبيه عبرى‌ها در روزگار اَمَنْحَتَب چهارم VI pethnemA به پا داشت-از قديمى‌ترين فعّاليت‌هاى ضدّ اطّلاعاتى تاريخ به‌كارگيرى جاسوس‌ها به شمار مى‌رود.

حور محب، خطاب به سينوهه مى‌گويد:

«كشور و ملّت چشم اميد به خدمات تو دوخته و تو بيش از ديگران بر امور احاطه دارى و دانش تو از اوضاع شهرها از همه وسيع‌تر است. تو مى‌توانى از شهرى به شهر ديگر بروى و امور پنهانى آن‌ها را كشف كنى. اگر من آزادى و سبكبالى تو را داشتم درنگ نمى‌كردم و براى افزايش آگاهى و اطّلاعاتم به ديگر كشورها و سرزمين‌ها سفر مى‌كردم. . . به شهرهاى ميتانى و بابل مى‌رفتم و با ارابه‌هايى كه حِتّيان [2]به كار مى‌گيرند، آشنا مى‌شدم و دربارۀ ابزار آموزشى لشكريانشان كاوش مى‌كردم؛ همچنين به جزيره‌ها مى‌رفتم و كشتى‌هاى بزرگى را كه اخبار غير دقيق آن‌ها به ما مى‌رسد از نزديك