و بر اين امر تأكيد بسيار مى‌ورزد، زيرا ارتش اين كشور، به دلايل نظامى، از كمى شمار كسانى كه زبان عربى را خوب مى‌دانند، نگران است.

نشريۀ عال همشمار در تاريخ 14/3/1975، اين عنوان را به زبان اسرائيلى نوشت: «اى يهوديان زبان عربى را بياموزيد» ؛ و بعد از آن سرلشكر «شلو موغازيت» ، رئيس اطّلاعات نظامى اسرائيل به‌صراحت گفت: «ما به صدها نفر نيازمنديم كه زبان عربى را بدانند. ارتش اسرائيل همه جا در جست و جوى اين افراد است. ما در خاورميانه زندگى مى‌كنيم و لازم است كه با آنان مرتبط باشيم، به‌ويژه اين‌كه در ميان ما يك اقليت پانزده درصدى عرب زندگى مى‌كنند و ما نبايد به خود اجازه بدهيم كه زبانشان را بلد نباشيم.»

با اين احساس نياز، سازمان اطّلاعات اسرائيل، تشكيل دوره‌هاى چند ماهۀ آموزش زبان عربى را آغاز كرد كه جزو خدمت نظامى به شمار مى‌رفت و در پايان، كسانى كه دوره را با رتبۀ عالى گذراندند، به خدمت سازمان اطّلاعات درآمدند. [1]

ويژگى شانزدهم: به كارگيرى كد [2](زبان رمز)

در زمينۀ اطّلاعات، رسم بر اين است كه زبان پيام‌هاى شفاهى يا كتبى به زبانى با الفباى رمزى تبديل گردد؛ به‌طورى كه كسى جز فرستنده و گيرنده از محتواى آن چيزى نداند. اين زبان رمزى به نام «كد» مشهور است.

به كارگيرى «كد» براى پوشانيدن محتواى نامه‌ها از دشمن امرى حياتى است. هر يك از طرفين در حال جنگ، كد ويژه‌اى انتخاب مى‌كنند. در همان حال با تمام وسايل مى‌كوشند تا «كد» طرف مقابل را كشف كنند (كشف رموز) . از اين رو، امروزه ارتش‌ها براى مدّتى طولانى از يك كد استفاده نمى‌كنند؛ و حتّى در يك روز چندين بار كد عوض مى‌شود.

رسول خدا (ص) به اين شيوه عنايت داشت و واقعۀ زير نشان دهندۀ كامل اين تفكر است: آن حضرت در جنگ خندق آگاه شد كه بنى قريظه پيمان ميان خود و مسلمانان را شكسته‌اند. اين واقعه پس از محاصرۀ مدينه به وسيلۀ ده هزار پيكار گر قريش و ديگر