«كِرامٍ بَرَرَةٍ»[1]

بزرگواران نيكوكار.

بنابراين، انسانى كه خدايش «اكرم»، پيامبرش «كريم»، قرآنش «كريم» و كارگزاران جهانى كه در آن زندگى مى‌كند «كرام» اند، زيبنده نيست كريم نباشد و راه كرامت و بزرگوارى را نپويد. از اين رو، همه برنامه‌هاى دين مقدّس اسلام كه براى تكامل و سعادت انسان آمده است، بر محور «كرامت انسان» مى‌چرخد.

[1] - عبس( 80)، آيه 16.