بداخلاق به وجود خواهد آمد. اين بخش را با مثالى از تاريخ اسلام به پايان مى‌بريم:

حجاج بن يوسف ثقفى يكى از ستمگرترين و خونخوارترين حاكمان قرن اوّل هجرى است كه تاريخ مانند او را در قساوت قلب، جنايت، حق كشى و ديگر صفات زشت كمتر به خود ديده است. او از زنى به نام «فارغه» متولد شد كه پيش از يوسف ثقفى، همسر مغيرة بن شعبه بود. در حالات فارغه آمده است: شبى عمر- خليفه دوم- در كوچه‌هاى مدينه عبور مى‌كرد. شنيد زنى آواز مى‌خواند و مى‌گويد:

عمر با شنيدن اين ترنم از زنى شوهردار، نصر بن حجاج را- كه جوانى زيبا بود- احضار كرد، موى سرش را تراشيد و به بصره تبعيد كرد.[1]

[1] - لغت نامه دهخدا، واژه حجّاج.