تحت تأثير قرار داده، محبتشان را به خود جلب مى‌كند. حضرت على 7 فرمود:

«بِلينِ الْجانِبِ تَأْنِسُ النُفُوسُ»[1]

بر اثر نرمخويى، ديگران با انسان مأنوس مى‌شوند.

كسى كه همواره با همسرش بدخلقى و بدرفتارى مى‌كند و با زبانى تند و خشن با ا و سخن مى‌گويد، نبايد انتظار داشته باشد كه همسرش با او مأنوس شده، نسبت به او عواطف و احساسات دوستانه‌اى ابراز كند. بداخلاقى و خشونت، جز به دورى همسران از يكديگر و سركوبى عواطف محبت‌آميز آنها منجر نمى‌شود. تنها در پرتو خوش خوش‌اخلاقى با همسر است كه مى‌توان انس و محبت را در محيط خانواده به وجود آورد و رشته دوستى را محكم نمود. حضرت على 7 فرمود:

«حُسْنُ الْخُلْقِ يُورِثُ الَمحَبِّةَ وَ يُؤَكَّدُالْمَوَدَّةَ»[2]

خوش‌اخلاقى محبت را به همراه مى‌آورد و دوستى را پايدار مى‌سازد.

2- از بين رفتن زمينه اختلافات‌

خوش‌اخلاقى يكى از بهترين روشهاى حلّ مشكلات و درگيريهاى خانوادگى است و با آب نيكخويى مى‌توان آتش خشونت و كدورت را خاموش ساخت و محيطى آكنده از صفا و دوستى به وجود آورد و زندگى را شيرين ساخت؛ بدين جهت امير مؤمنان 7 فرمود:

«بِحُسْنِ الْخُلْقِ يَطيبُ الْعَيْشُ»[3]

با خوش‌اخلاقى زندگى شيرين و نيكو مى‌شود.

همچنين فرمود:

[1] - شرح غررالحكم، ج 3، ص 217

[2] - همان، ص 418

[3] - همان، ص 218