انتظار دارد و در حقيقت جبران كننده بسيارى از كمبودهاى مادى زندگى بوده، تحمّل ناهمواريهاى آن را براى او ميسّر مى‌سازد. زنى كه همواره با تندخويى شوهرش رو به رو مى‌شود، زندگى در نظرش تيره و تار شده، از معاشرت با همسر بى‌حوصله و بدخلقِ خود خسته و درمانده خواهد شد.

گاهى تندخويى و بداخلاقى افراد چنان خسته كننده و نفرت انگيز است كه عدّه‌اى به انتظار مرگ آنان نشسته و بدين وسيله شاد مى‌شوند. امير مؤمنان 7 فرمود:

«مَنْ ساءَتْ سَجِيَّتُهُ سَرَّتْ مَنِيَّتُهُ»[1]

هر كس بداخلاق باشد، مرگش مايه شادى گردد.

بدگمانى‌

از ديگر آفات سعادت خانواده، بدگمانى زن و شوهر به يكديگر است كه آثار منفى بسيارى را به همراه دارد. شخص بدگمان داراى روحيّه منفى‌بافى و بيمارگونه است. او از سلامت‌روحى و تعادل روانى برخوردارنبوده، به رفتار وگفتار ديگران باديده بدبينى مى‌نگرد.

انسانى كه بر اثر روحيّه بدبينى، به همسر خود اعتماد و اطمينان ندارد، از آرامش و صفاى زندگى خانوادگى محروم خواهد بود. چنين فردى در روابط اجتماعى نيز موفق نخواهد شد، چرا كه در نتيجه به گمانى بد ديگران، دوستان خود را از دست داده، تنها خواهد ماند. امير مؤمنان فرمود:

«شَرُّ النَّاسِ مَنْ لَمْ يَثِقْ بِأَحَدٍ لِسُوءِ ظَنِّهِ وَ لَمْ يَثِقْ بِهِ احَدٌ لِسُوءِ فِعْلِهِ»[2]

بدترين مردم كسى است كه به علت بدگمانى، به هيچ كس اعتماد ندارد و به جهت رفتار بدش، كسى به او اطمينان نمى‌كند.

آثار بدگمانى‌

بدگمانى آثار نامطلوبى در زندگى انسان دارد كه برخى از آنها عبارتند از:

[1] - شرح غررالحكم، ج 5، ص 272

[2] - همان، ج 4، ص 178