«وَ انْكِحُوا الْايامى‌ مِنْكُمْ وَالصَّالِحينَ مِنْ عِبادِكُمْ وَ امائِكُمْ انْ يَكُونُوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ واسِعٌ عَليمٌ»[1]

مردان و زنان بى‌همسر خود را همسر دهيد. همچنين غلامان و كنيزان صالح و درستكارتان را؛ اگر فقير و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بى‌نياز مى‌سازد؛ خداوند گشايش دهنده و آگاه است.

اهميّت ازدواج از ديدگاه معصومين 7

مسأله پيوند زناشويى در سخنان گهربار و سيره عملى معصومين : از جايگاه ويژه‌اى برخوردار است؛ آن بزرگواران براى نشان دادن اهميت اين موضوع، گذشته از عمل كردن به وظايفى كه در اين زمينه به عهده داشتند، با سخنان ارزنده خود، پيروان خويش را در اجراى هر چه بهتر اين سنّت پسنديده تشويق مى‌كردند و در صورت مشاهده انحراف نسبت به آن، به روشنگرى پرداخته، افراد را از روش نادرست خود برحذر مى‌داشتند.

رسول خدا 6 ازدواج را يكى از سنّتهاى خود دانسته، مردم را به پيروى از اين روش نيكو فرا مى‌خواند و كسانى را كه از اين دستور سرپيچى كنند، از زمره پيروان خود بيرون مى‌داند:

«النِّكاحُ سُنَّتى‌ فَمَنْ رَغِبَ عَنْ سُنَّتى‌ فَلَيْسَ مِنّى‌»[2]

ازدواج، سنّت من است و هر كس از سنّت من سرپيچى كند، از من نيست.

امير مؤمنان صلوات‌الله‌عليه نيز جوانان را به ازدواج توصيه كرده، اهميّتى را كه رسول خدا 6 براى آن قائل بود، گوشزد مى‌كند و مى‌فرمايد:

«تَزَوَّجُوا فَانَّ رَسُولَ اللَّهِ 6 كَثيراً ما يَقُولُ: مَنْ كانَ يُحِبُّ انْ يَتَّبِعَ سُنَّتى‌ فَلْيَتَزَوَّجْ فَانَّ مِنْ سُنَّتِىَ التَّزْويجَ ...»[3]

[1] - نور( 24)، آيه 32

[2] - بحارالانوار، مجلسى( ره)، ج 103، ص 220، چاپ اسلاميّه

[3] - همان، ص 218