«الصَّبْرُ رَأْسُ الْايمانِ»[1]

انسان مؤمن در محيط خانواده همواره اين نكته را در نظر دارد و با تحمّل اذيّت همسر و رفتار ناشايست او، درصدد ايجاد محيطى سالم است و با صبرى زيبا و بدون شكوه از همسر، به زندگى خانوادگى ادامه مى‌دهد. امام صادق 7 در جواب كسى كه از «صبر جميل» سؤال كرد، فرمود:

«ذلِكَ صَبْرٌ لَيْسَ فيهِ شَكْوى‌ الَى النَّاسِ»[2]

صبر زيبا صبرى است كه در آن اظهار ناراحتى به مردم نباشد.

نتايج تحمّل همسر

تحمّل رفتار ناشايست همسر، نتايج اخلاقى و اجتماعى فراوانى دارد كه بعضى از آنها به شرح زير است:

1- جلوگيرى از فروپاشى خانواده‌

حفظ كانون خانواده از خطر فروپاشى يكى از وظايف خطير همسران است و تمام تمهيدات اخلاقى خانواده به منظور سعادت زندگى مشترك و در نهايت، جلوگيرى از جدايى زن و شوهر در نظر گرفته شده است. طلاق و جدايى، منشأ آفات فراوان در زندگى فردى و اجتماعى افراد و موجب ضايع شدن تربيت كودكان و پيدايش نابسامانيهاى بسيار است و اجراى آن از نظر اسلام به عنوان آخرين راه حلّ است، يعنى فقط بعد از نااميد شدن از اصلاح زندگى مشترك و پايان دادن به درگيريها و اختلافات مداوم، مى‌توان آن را طرح كرد و تا زمانى كه اميد اصلاح و امكان تحمّل هست، بايد از آن پرهيز شود.

انديشه جدايى معمولًا به دليل اختلافات فراوان و به اميد ازدواج موفّق ديگرى پيدا مى‌شود، اما بايد دانست كه اين وسوسه‌اى بيش نيست. كسى كه نتواند با همسر خود

[1] - اصول كافى، ج 2، ص 71

[2] - بحارالانوار، ج 71، ص 83