«عَفُّوا عَنْ نِساءِ النَّاسِ تُعَفَّ نِساؤُكُمْ»[1]

از زنان مردم چشم بپوشيد، تا همسرانتان پاكدامن بمانند.

. 2- تحكيم پيوند خانوادگى‌

كمترين انتظار انسان از همسر خود اين است كه پاسدار عفّت خود باشد، گول وسوسه‌هاى نفسانى را نخورد و با بى‌بند و بارى در امور جنسى، پايه‌هاى محكم خانواده را متزلزل نكند. ملكه عفّت جلو رشد تمايلات نامشروع جنسى را مى‌گيرد و انسان را از افسار گسيختگى و بى‌بند و بارى مصون مى‌دارد. شخص پاكدامن به همسر خود قانع بوده و از هوسرانيهاى بيهوده مى‌پرهيزد، ولى كسى كه به آنچه دارد قناعت نمى‌كند و در امور شهوانى حريص است، از اين نعمت الهى بهره‌مند نيست. امير مؤمنان 7 مى‌فرمايد:

«لَمْ يَتَحَلَّلْ بِالْعِفَّةِ مَنِ اشْتَهى‌ ما لا يَجِدُ»[2]

به زينت پاكدامنى آراسته نيست كسى كه آنچه را نمى‌يابد، بخواهد.

. 3- جلب اعتماد همسر

پاكدامنى انسان موجب مى‌شود كه همسرش نسبت به پاكى و سلامت اخلاقى او اطمينان يابد و با دلى خوش و خاطرى آسوده به انجام وظايف خانوادگى خويش بپردازد؛ زيرا او مى‌داند كه پاكدامنى همسرش همواره او را از آلودگى به كارهاى پست ايمن مى‌كند؛ چنان كه امام على 7 مى‌فرمايد:

«الْعَفافُ يَصُونُ النَّفْسَ وَ يُنَزِّهُها عَنِ الدَّنايا»[3]

پاكدامنى، انسان را حفظ كرده و از پستيها منزّه مى‌سازد.

[1] - بحارالانوار، ج 71، ص 270

[2] - شرح غررالحكم، ج 5، ص 98

[3] - همان، ص 106