و به جاى اثر نيك، عوارض منفى در پى دارد، بايد از آن پرهيز كند و در فرصتهاى مناسب به گفتگو بپردازد. امير مؤمنان 7 مى‌فرمايد:

«حُسْنُ خُلْقِ الْمُؤْمِنِ مِنَ التَّواضُعِ وَ عِزُّهُ تَرْكُ الْقالِ وَالْقيلِ»[1]

خوش اخلاقى مؤمن از تواضع است و عزّتش در ترك بگو مگو است.

. 2- خويشتندارى‌

چه بسا در سخنان و رفتار همسر، مواردى مشاهده شود كه مورد پسند انسان نباشد؛ در اين موارد اگر انسان بسرعت واكنش تند و خشم آلودى نشان دهد و همواره اين شيوه را تكرار كند، در دراز مدت بازتاب منفى چنين رفتارى موجب هتك حرمت او خواهد شد، اما اگر خويشتندارى كند و با بزرگوارى و تغافل از موارد ناهموار درگذرد، موجب افزايش عزّت و حفظ حرمت او شده، بتدريج رفتار ناپسند همسر خويش را نيز اصلاح خواهد كرد. امير مؤمنان 7 فرمود:

«لا عِزَّ ارْفَعُ مِنَ الْحِلْمِ»[2]

هيچ عزّتى بلندتر از خويشتندارى نيست.

. 3- قطع وابستگى‌

وابستگى به همسر در برآوردن احتياجات معمولى، و توقّع خدمت بسيار از او بتدريج منجر به اظهار ناراحتى او و خدشه‌دار شدن عزّت و حرمت انسان خواهد شد، ولى با قطع اين وابستگى و انجام كارهاى شخصى به دست خود و همچنين با كم كردن انتظارات از همسر، هم مى‌توان محبّت و خدمت او را بهتر احساس كرد و هم از آفت شكسته شدن حرمت خويش، به جهت توقعات گزاف، در امان ماند. امير مؤمنان على 7 مى‌فرمايد:

«الْعِزُّ مَعَ الْيَأْسِ»[3]

عزّت همراه نااميدى (از ديگران) است.

[1] - بحارالانوار، ج 74، ص 267

[2] - شرح غررالحكم، ج 6، ص 380

[3] - همان، ج 1، ص 120