جاهطلبى به معناى به دستآوردن دل مردم است با معتقد ساختن آنان به كمال حقيقى خود يا شبيه آن.
منشأ جاهطلبى ممكن است قوّۀ غضب يا شهوت يا هر دو باشد.
برترى جويى با جهانبينى توحيدى و هدف خلقت در تضادّ است و امكان دارد كه شخص را به وادى كفر بكشاند، به همين دليل در قرآن و روايات به شدّت مورد نكوهش و منع قرار گرفته است.
مردان الهى با بصيرتى كه داشتند هيچ گاه به اين رذيله آلوده نگشتند و در سخن و عمل، آن را محكوم كردند.
جاهطلبى علاوه بر تيرهروزى و دوزخى ساختن شخص جاهطلب، جامعه را به سوى فساد و تباهى سوق مىدهد و به تعبير قرآن «حرث و نسل» را منهدم مىسازد و يكى از اسباب شكلگيرى حكومتهاى فاسد و جنايتهاى بىشمار آنان، همين بيمارى بوده است.
پيشگيرى و درمان جاهطلبى، ضرورى است و از دو راه نظرى و عملى امكانپذير مىباشد.
پرسش
1. چرا جاهطلبى با جهانبينى توحيدى در تضادّ است؟
2. منظور از انهدام حرث و نسل چيست؟
3. مردان الهى با پديدۀ شوم جاهطلبى چگونه برخورد مىكردند؟