دارد و دورى مى‌گزيند كه انسان از مردار گنديده فرار مى‌كند و در حقيقت، اين رياست و مرجعيت است كه به دنبال امام خمينى روان است و دست از سر ايشان برنمى‌دارد و هرگاه احساس خطر براى جامعۀ اسلامى ايشان را وانمى‌داشت كه بر اين كاروان سرگردان و دزد زده قافله سالارى كند، هرگز به اين وادى قدم نمى‌گذاشت». [1]

پيامدهاى ناهنجار

آنچه از سوى عقل و نقل مورد تقبيح قرار مى‌گيرد و ممنوع مى‌شود، بدون ترديد براى افراد و جامعه زيانبار و مخرّب است. رياست‌طلبى نيز از يك سو جاه‌طلبان را به وادى سقوط، درندگى، خيانت و جنايت و در نهايت به دوزخ مى‌كشاند، چرا كه همۀ آنان از شيطان پيروى مى‌كنند و خداوند دربارۀ او و پيروانش فرموده است:

قٰالَ اخْرُجْ مِنْهٰا مَذْؤُماً مَدْحُوراً لَمَنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ لَاَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكُمْ اجْمَعيٖنَ. [2]

(خداوند به شيطان) فرمود: از آن (مقام) با ننگ و خوارى بيرون رو؛ سوگند مى‌خورم، هر كسى از آنان از تو پيروى كند، دوزخ را از همگى شما پر خواهم كرد.