مى‌سازد و عواقب چنين كارى انسان را در آتش دوزخ گرفتار خواهد ساخت. امام صادق(ع) در تفسير آيۀ «وَ يَقْتُلُونَ الْاَنْبِيٰاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ» [1]مى‌فرمود:

اَمٰا وَ اللّٰهِ مٰا قَتَلُوهُمْ بِاَسْيٰافِهِمْ وَ لٰكِنْ اذٰاعُوا سِرَّهُمْ وَ افْشَوْا عَلَيْهِمْ فَقُتِلُوا. [2]

به خدا سوگند آنان را با شمشيرهايشان نكشتند، ولى اسرارشان را فاش كردند و سبب قتل آنان شدند.

اقسام رازدارى

رازها را مى‌توان به سه قسم شخصى، اجتماعى و تشكيلاتى - حكومتى تقسيم كرد:

1. رازدارى شخصى

هركس از نظر اخلاقى و عملى، خصوصياتى دارد كه ديگران نمى‌بينند و از آن اطلاعى ندارند. اين ويژگيها، رازهاى شخصى انسان محسوب مى‌شود، چنان كه كارهاى زشتى كه از فرد سرزده و يا مسائل سرّى كه در منزل دارد، جزو رازهاى فرد به حساب مى‌آيد. حال سخن در اين است كه آيا انسان مى‌تواند رازهايش را براى ديگران بازگو كند؟

انسان عاقل سينۀ خود را صندوقچه اسرارش قرار مى‌دهد و از طريق رازدارى، خود را از پيامدهاى ناگوار افشاى اسرار، مصون مى‌دارد.