هستند كه وقتى به هيجان مى‌آيند، مانند سيلى كه از كوه بلندى سرازير مى‌شود حركت مى‌كنند. عقل، علم و وجدان در برابر آنها مانند تخته چوب و پاره‌سنگى هستند كه با ضربۀ اوّل از جاى خود كنده مى‌شوند و همراه با گِل و لاى به عمق درّه فراموشى مى‌ريزند. حضرت على(ع) دربارۀ كسى كه در چنين وضعى قرار گرفته، مى‌فرمايد:

قَدْ خَرَقَتِ‌الشَّهَوٰاتُ عَقْلَهُ و امٰاتَتْ قَلْبَهُ وَ وَلَّهَْت عَلَيْهٰا نَفْسَهُ. [1]

خواهشها [ ى نفسانى ] عقل او را دريده، دلش را ميرانده و نفس او را شيفتۀ خود كرده است.

عوامل مهار شهوت

افراد اطّلاعاتى بيش از ديگران در معرض خطر جاذبه‌هاى جنسى قرار مى‌گيرند، زيرا نفس كارهاى مخفيانه زمينه را براى لغزشهايى از اين قبيل فراهم مى‌سازد. در روايتى چنين مى‌خوانيم: روزى شيطان به حضرت موسى(ع) برخورد و گفت:

تو را از سه چيز برحذر مى‌دارم؛ اوّل آنكه هرگز با زن نامحرم در يك جاى خلوت مباش كه من سوّم شما خواهم بود و فريبتان خواهم داد. [2]

دشمن نيز همواره براى ضربه زدن و آسيب رساندن به كشور رقيب، در پى يافتن نقاط ضعف و رخنه‌هاى قابل نفوذ است و مى‌كوشد