خلاصه

علاقه به مال جزو سرشت آدمى بوده و براى ادامۀ حيات بشر ضرورى است.

حبّ مال اگر از حدّ ضرورت و مصلحت تجاوز نكند،از ديدگاه اسلام پسنديده است.

مال و ثروت در حدّ كفاف از نظر اسلام مطلوب است، ولى افزون بر نياز انسان موجب طغيان و سركشى او شده، وى را از پيمودن مسير كمال باز مى‌دارد.

دلبستگى به اموال دنيا روحيۀ آزادگى، اعتماد به نفس و بلندهمتى را در انسان ضعيف مى‌كند.

رشوه اگر در پوشش هديه هم پرداخت شود، حرام و موجب عذاب الهى است.

حرامخوارى موجب از بين رفتن لذّت عبادت و فراهم شدن زمينۀ گرايش به رذايل اخلاقى در روح آدمى مى‌شود.

پرسش

1. نظر اسلام را دربارۀ حبّ مال بنويسيد.

2. فقر مذموم و فقر ممدوح را تعريف كنيد.

3. على(ع) در نصيحت به عثمان بن حُنَيف وضع مالى خود را چگونه توصيف كرد؟

4. رشوه در پوشش هديه و پس از انجام كار چه حكمى دارد؟

5 . آثار وضعى حرام‌خوارى را نام ببريد.