رشوه و حرام است؛ ولى بدتر از اين زمانى است كه طرف خواستۀ نامشروعى دارد و كسى ضمن تأمين تقاضاى او از وى مبلغى دريافت مى‌كند. كسانى از اين قبيل بايد بدانند كه با لغزش در چنين پرتگاهى به آسانى خود را از رحمت خدا دور ساخته و به لعنت او گرفتار كرده‌اند.

رسول خدا(ص) در مورد اين اشخاص مى‌فرمايد:

اَلرّٰاشىٖ وَ الْمُرْتَشىٖ وَالْمٰاشىٖ بَيْنَهُمٰا مَلْعُونُونَ. [1]

رشوه دهنده، رشوه گيرنده و كسى كه بين آنها رابطه برقرار مى‌كند [ همگى ] مورد لعنت [ خداوند ] هستند.

آثار تصرّف در مال حرام

عناصر فاسد و دنياگرا از طرق ديگرى نيز به اموال عمومى يا خصوصى دسترسى پيدا مى‌كنند و در شرايطى قرار مى‌گيرند كه مى‌توانند با اعمالى از قبيل سندسازى، گواهى دروغ و... آنها را تصرّف كنند، بطورى كه كسى در كوتاه‌مدّت متوجّه سوء استفادۀ آنان نشود و برايشان دردسر ايجاد نكند. اينان نيز بايد توجّه داشته باشند كه قبل از هر كس خود را فريب داده و دنيا و آخرت خود را تباه ساخته‌اند، چرا كه تصرّف و مصرف اموال ديگران به سان آتشى است كه آدمى در دل و جان خويش برمى‌افروزد.