ترويج فساد و تبهكارى از ديگر پيامدهاى شوم عيبجويى است زيرا وقتى
عيب و فساد هر كس ظاهر شود، عيوب و مفاسد، حالت عادى پيدا مىكند و زشتى آن از بين
مىرود در نتيجه شيوع وافزايش مىيابد.
در قرآن مجيد به كسانى كه درجامعه اسلامى اشاعه فحشا مىكنند نويد
عذاب دنياو دوزخ داده شده: