- مدرسة الفقاهة
- مکتبة مدرسة الفقاهة
- قسم التصویري
- قسم الکتب لأهل السنة
- قسم التصویري (لأهل السنة)
- ويکي فقه
- ويکي السؤال
- مدرسة الفقاهة
- مکتبة مدرسة الفقاهة
- قسم التصویري
- قسم الکتب لأهل السنة
- قسم التصویري (لأهل السنة)
- ويکي فقه
- ويکي السؤال
|
||||
| اسم الکتاب : با كاروان حسينى(ج4) المؤلف : طبسی، محمد جعفر الجزء : 1 صفحة : 15 | ||||
|
از اين رو عاشورا ثابت كرد كه اسلام ناب محمدى و امام حسين (ع) جدايى ناپذيرند و از آن پس، دعوت به اسلام در حقيقت دعوت به حسين (ع) بود و دعوت به حسين (ع)، دعوت به اسلام. نيز پس از عاشورا دشمنى با اسلام و يا با حسين (ع) عين دشمنى با ديگرى تلقى مى‌گشت و بقاى اسلام پس از كربلا، مشروط به بقاى عاشوراى حسين (ع) گرديد. بنابراين اسلام وجودش را از محمد (ص) دارد و بقايش را از حسين (ع). چهارم- نگاهى به قيام امام حسين (ع) در چارچوب نقش عمومى و مشترك امامان اهل بيت (ع) نشان دهنده آن است كه اين قيام تكميل كننده فعاليتهاى اميرمؤمنان على (ع) و امام حسن (ع) در پاسدارى از اسلام است؛ تلاشهايى كه براى حفظ دين در برابر تحريفهاى حركت منافقان انجام مى‌شد و از هر گونه شائبه و پيرايه‌اى به دور بود. اما پس از قيام امام حسين (ع) همه امامان در چارچوب اين رسالت مشترك، تكميل كننده اهداف اين قيام مقدس بودند. از اين رو قيام آن حضرت را در سه مقطع زمانى مى‌توان مورد نگرش قرار داد: 1- مقطع عاشورا: رهبرى قيام در اين دوره با شخص امام حسين (ع) است؛ اين دوره با خوددارى ايشان از بيعت با يزيد و خروج از مدينه به مكه و از آنجا به كربلا آغاز مى‌گردد و با شهادت ايشان پايان مى‌پذيرد. 2- مقطع پس از عاشورا تا عاشوراى ظهور: اين فصل بلافاصله پس از شهادت امام (ع) آغاز و تا قيام امام مهدى (ع) در روز عاشورا ادامه مى‌يابد؛ و رهبرى اين دوره امامان نه‌گانه شيعه از نسل امام حسين (ع) است. تأمل درباره اين دوره نشان مى‌دهد كه امامان (ع) همزمان با نشر و گسترش اسلام، به شدت تأكيد داشته‌اند كه امت اسلامى را به سوى ارتباط با امام حسين (ع) سوق دهند. مردم را تشويق كرده‌اند كه بر آن حضرت گريه كنند و از شاعران خواسته‌اند كه درباره آن حضرت شعر بسرايند و مردم را بگريانند و اندوه روز طف «1» را |
||||
| اسم الکتاب : با كاروان حسينى(ج4) المؤلف : طبسی، محمد جعفر الجزء : 1 صفحة : 15 | ||||
|
www.eShia.ir