مقدمه آيه آيه قرآن، سخن خداست كه بر خاتم پيامبران صلى الله عليه و آله وحى شده و محتواى آن از نظر فصاحت، بلاغت، متانت، عمق و استحكام بىنظير است و مانندى ندارد. همينطور اين كتاب آسمانى، كتاب همه مردم است كه براى يادآورى و بيدارى و فهميدن و عملكردن آمده است: «وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ» «1» ما قرآن را براى تذكار، آسان كرديم، آيا متذكّرى هست؟ همچنين قرآن مجيد در هر زمانى- تا قيامت- سرشار و بديع و تازه و جذّاب است چرا كه هرگز از عالم ملكوت منفصل نشده و حقيقت آن در لوح محفوظ از گزند فرسودگى و كهنگى در امان است: «بَلْ هُوَ قُرآنٌ مَجيدٌ فى لَوْحٍ مَحْفُوظٍ» «2» بلكه آن، قرآنى بزرگ و با عظمت است كه در لوح محفوظ جاى دارد.