اسم الکتاب : پژوهشى در علم تجويد المؤلف : علامی، ابوالفضل الجزء : 1 صفحة : 17
با اين مقدمات، عيان مىشود كه عدهاى در زمان شخص پيامبر، به عنوان قارى و معلّم قرآن، مشغول تعليم بودهاند. برخى از آن قاريان كه نسبت به ديگران از شهرت خاصى برخوردار بودند عبارتند از اميرالمؤمنين على- عليه السلام- سپس عبداللّه بن مسعود، ابَىّ بْنِ كعب، ابُو دَرْدَاء، زيد بن ثابت و رسول اكرم (ص) قبل از هجرت به مدينه و تشكيل حكومت اسلامى، افرادى مانند مَصْعَب بن عُمَيْر، ابن مسعود، عمّار و بلال را جهت تعليم قرآن به مدينه فرستاد؛ زيرا عدهاى از اهل مدينه قبل از هجرت، به طور مخفيانه با آن حضرت، بيعت كرده و خواستار افرادى براى آموزش قرآن شدند. بخارى از ابى اسحاق و او از بَرّاء، چنين نقل مىكند: «اوَّلُ مَنْ قُدِّمَ عَلَيْنَا (يَعْنِى الَى الْمَدِينَةِ) مِنْ اصْحَابِالنَّبِىِّ (ص)، مَصْعَبُبْنِ عُمَيْرِ وَ ابْنِ امِّ مَكْتُومَ، فَجَعَلَا يَقْرَئَانَنا الْقُرْانَ، ثُمَّ جَاءَ عَمَّارُ وَ بِلَال و » «1» در مورد قراءات قرآنى در صدر اسلام، بايد گفت: قراءات، اصطلاحى قديمى است كه استفاده از آن به دوران صحابه پيامبر (ص) باز مىگردد. بعد از وفات پيامبر (ص)، بزرگان صحابه مانند: عبداللّه بن مسعود، ابَىّ بن كَعْب، مَعاذ بن جَبَل، مقداد بن اسْوَد و ... مشغول جمعآورى قرآن شدند. اين كار، چون بوسيله افراد مختلف و به صورت پراكنده انجام گرفت، باعث اختلافاتى در ثبت نص قرآن و يا در كيفيّت قراءت آن شد. و از اينجا اختلاف بين مصاحف صحابه پديد آمد. به همين علّت مسلمانان هر ديار، قرآن را مطابق مصحف يكى از صحابه- (كه نزد آنان بود)- قراءت مىكردند. بر همين اساس مشهور است كه اهل كوفه مطابق قراءت ابن مسعود و اهل بصره بر قراءت ابو موسى اشعرى و اهل شام بر مبناى قراءت ابى بن كعب و ... قرآن مىخواندند. در چنينوضعيتىبود كه عدهاىاز دلسوزانامّت مانند: حُذَيْفَةُبنيَمانْ «2» به عثمان اشاره
اسم الکتاب : پژوهشى در علم تجويد المؤلف : علامی، ابوالفضل الجزء : 1 صفحة : 17