انسان از همان روزگار براى شكست دادن دشمن خود و همزمان با تلاش براى نابودى سلاح‌هاى او،سعى مى‌كرد كه نگرش‌هاى او را نيز شكست دهد و همراه با در هم شكستن تجهيزات دشمن،به خرد كردن ارادۀ او نيز اقدام نمايد.نقش عمليات و جنگ روانى تاكتيكى،عبارت از پشتيبانى از عمليات‌هاى رزمى است.بنابراين،هرچند عمليات روانى نمى‌تواند به تنهايى دشمن را شكست دهد اما در بسيارى از مواقع،عامل برترساز نيرو است و ضمن تقويت تأثير سلاح‌هاى مرگبار،كارايى آنها را هم افزايش مى‌دهد.

برخى از كشورها از عمليات روانى تاكتيكى در دو سطح و دو نوع فعاليت گسترده بهره‌بردارى مى‌كردند:الف-تحقيق و تحليل ب-عمليات.فعاليت اول عبارت از بررسى تبليغات خارجى و ارزيابى مداوم محيط روانى يك كشور خارجى خاص است.بر اين اساس،جنگ روانى براى پشتيبانى از مقاصد سياست خارجى استفاده مى‌شود.فعاليت‌هاى نوع دوم عبارت از طراحى و اجراى پاره‌اى عمليات روانى خاص با به‌كارگيرى وسايل ارتباط جمعى و ساير تكنيك‌هاست كه به منظور تأثيرگذارى بر افراد و گروه‌هاى هدف خارجى صورت مى‌گيرد.هدف از اين تأثيرگذارى،پشتيبانى افراد و گروه‌ها از مقاصد نظامى و عمليات‌هاى رزمى است.منظور ما در اين تحقيق،پشتيبانى جنگ روانى از عمليات‌هاى رزمى چه در تأثيرگذارى بر دشمن و چه در تأثيرگذارى در حمايت داخلى از عمليات‌هاى نظامى است و اين امر را در دو قسمت مورد بحث قرار مى‌دهيم.

1-3-7-جنگ روانى در پشتيبانى از عمليات رزمى منظم

اصطلاح جنگ روانى تاكتيكى،براى نخستين‌بار در جنگ جهانى دوم به طور گسترده‌اى مورد استفاده قرار گرفت.اين جنگ،زمانى موفق