كمتر و بصيرت و ارادۀ ضعيف هستند،در مقابل ميكروب شايعات،قدرت و توان مقابله ندارند و در اثر عدم آگاهى،كم‌كم سوءظن در وجودشان رسوخ مى‌نمايد و به مصداق اين ضرب‌المثل كه«تا نباشد چيزكى مردم نگويند چيزها»كم‌كم اسير جو شده و در اولين برخورد و استماع اولين شايعه باورشان مى‌آيد و به تدريج آنچنان در مقابل شايعات بى‌اراده خواهند شد كه توان برخورد صحيح با آن را نخواهند داشت.

شايعه‌پراكنان درعين مظلوم‌نمايى،با پخش اخبار دروغ خود را حقگو معرفى مى‌كنند و از اين طريق عملاً افراد يك جامعه را متمايل به خود نموده يا در نهايت آنان را بى‌تفاوت و بى‌هويت و شناور بار مى‌آورند.در رابطه با انقلاب اسلامى،اين موضوع باعث عدم حضور مردم در صحنه شده و اين همان خواستۀ اول دشمن است؛چون حكومت اسلامى در درجه اول به اميد و در مرتبه بعدى به اعتماد مردم استوار است.ديگر اين كه در جامعه آلوده به شايعات،عيوب بزرگ جلوه‌گر شده و محاسن در پشت غبار ناپديد مى‌شود.در چنين جامعه‌اى حسن اعتماد ناشى از حسن ظن مردم كم‌رنگ شده ريشه تعاون و همكارى در هدف‌هاى مقدس اجتماعى و ملى را كه براساس حسن اعتماد است مى‌خشكاند.دوستى و صداقت در جامعه،جاى خود را به بى‌مهرى و گاه دشمنى مى‌دهد تا جائى كه زمينۀ انتقامجويى‌هاى وحشتناكى را به وجود مى‌آورد.ايجاد ترس و اضطراب از وحشتناك‌ترين عواقب شايعه‌سازى است.

8-2-5-كيفر شايعه از نظر اسلام

از نظر قوانين اسلام،شايعه‌پراكنى از جمله گناهان كبيره و براى آن مجازات‌هاى سنگينى پيش‌بينى شده است.مقدار حد و تعزير بسته به