اگر تو باز بيايى بهار مى‌ماند

به ياد پيكر پاكت هزار چشمۀ زخم درون سينۀ سنگ مزار مى‌ماند

به يادت اى گل پرپر، گل هميشه بهار هميشه باغ دلم داغدار مى‌ماند [1]
تصويرهاى بهار، خرمن نرگس، خمار، بيقرارى رخش، چشمۀ زخم، سينه، سنگ مزار، گل پرپر، گل هميشه بهار، باغ دل هميشه داغدار، شعر را در فضايى از عواطف رها مى‌كنند، به‌ويژه كه حسرت و آرزوى بازآمدن شهيد اين فضا را رنگين‌تر مى‌كند و به همين نسبت، بر تأثيرگذارى آن مى‌افزايد.

5. روح حماسى

يكى ديگر از ويژگى‌ها كه بايد به آن اشاره شود-همچنان كه در ويژگى‌هاى هنر دفاع مقدس از آن ياد شد-، روح حماسى شعر دفاع مقدّس است. سرشت بشر با بزرگى و غرور و مناعت و بزرگوارى آميخته است. بشر ذاتاً برترى‌جو است، و اين برترى‌طلبى و شكوه و عظمت‌خواهى در وادى ادبيات حماسه را به وجود مى‌آورد. ملت‌هاى بزرگ ادبيات حماسى دارند و به حماسه‌سراهاى بزرگ خود افتخار مى‌ورزند. شعر حماسى تلاش‌هاى طاقت‌فرساى يك ملّت را در راه رسيدن به مرزهاى واحد شرف و آزادگى شرح مى‌دهد و از آن‌جا كه در بزرگداشت ارزش‌هاى والاى يك ملّت سروده مى‌شود، از فخامت و شكوه خاصى برخوردار است. درست به خاطر همين